Dün gece Hayallerin Peşinde diye bir film seyrettim. Film bence çok ahım şahım değildi. Kitle orta yaş krizi üzerine depresif bir filmdi. E ben kendi orta yaş krizi senaryomla karşılaştırınca film biraz yavan kaldı ama neyse...Sabah tam evden kapıdan çıkıyordum ki bir şeyi anladım. Hayatımda şimdiye kadar sadece bir kişi, evet tek kişi beni hayallerimi gerçekleştirmem için teşvik etti, destekledi. Bazen bu hayallerin bazılarının bir şekilde ona veya kendime zararı olabilecek bile olsa o hiçbir zaman hayallerime gitmem konusuda arkamda olmamazlık etmedi. Hatta bazı seferlerinde yardım etti. Hayatımda sadece tek bir insanın böyle olmasına sevineyim mi üzüleyim mi bilemedim. Sanırım sevinmeli. Hiç kimse de olmayabilirdi.
Onun dışında herkes bana bir şekilde kendi hayallerini veya doğru bildiklerini yaşatmaya çalıştı. Beni ve hayallerimi olduğumuz gibi kabul eden ve seven sen; iyi ki varsın. Seni seviyorum.
1 comment:
Ben de seni seviyorum Attila :P
ehehe, tamam, filmle ilgili şunu söylemek istiyorum. Tiyatroda izlesem daha etkili olurdu ama yine de aşk ya da evlilik ne olursa olsun hayatını paylastigin kişinin hayallerini yarı yolda bırakmaman gerektiğini güzel anlatmiş bu film. Bir de tabi kadın bakış açısıyla baktığım için sanırım öyle. Biz kadınlar hep böyle duygusal bakıyoruz olaylara malesef..
Post a Comment